و جا افتاده خود را کنار می‌گذارند.

در این مقاله قصد داریم روند طراحی لوگو انتزاعی و مینیمال را بررسی کرده

و به این نتیجه برسیم که آیا باید وضوح و خوانایی در هر شرایطی لحاظ گردد یا خیر.

چالش‌های پیش روی طراحی لوگو‌ های انتزاعی و مینیمال :

در گذشته همواره ترند‌هایی بوده اند که زمانی در حوزه طراحی گرافیک آمده و رفته اند

و در دوران خود محبوبیت زیادی نیز به دست آورده اند.

در حالی که ما امروزه شاهد وجود ردپایی جزئی از لوگو و هویت‌های مینیمال، انتزاعی و بدون فونت هستیم،

به نظر می‌رسد که هنوز فضایی برای طراحی یک لوگو ی کاملا انتزاعی و مینیمال وجود دارد،

به ویژه در دنیای خودرو و فناوری مدرن که احتمالا به دلیل هجوم برند‌ های جدید به این گونه فضا‌ها رونق یافته است.

جیمز گرینفیلد، مدیر عامل و یکی از بنیانگذاران آژانس طراحی «کوتو»، معتقد است

که ریشه اصلی چالش‌های موجود بر سر طراحی لوگو‌ های انتزاعی و مینیمال وسواسی است

که ما نسبت به اصالت یا منحصر به فرد بودن یک چیز داریم،

در حالی که دستیابی به هدف فوق تقریبا غیر ممکن است.

از هر لوگو ی جدیدی همیشه عده ای استقبال می‌کنند و طراحان ترافیک نیز از این موضوع بسیار آگاهند.

در نتیجه آن‌ها به دنبال این هستند که با تمام عناصر موجود و در دسترس بازی کرده

و ضمن طراحی یک لوگو با خطی خوانا تلاش کنند تا فرم منحصر به فرد تری از تایپوگرافی را به وجود بیاورند.

که این امر آن ها را به انتزاعی بودن و مینمال سوق می دهد.

گرینفیلد لوگو را چیزی فراتر از نام یک برند دانسته و باور دارد

که یک لوگو ی انتزاعی می‌تواند تایپوگرافی را به بیانیه برند تبدیل کند.

او از لوگوی «Vaio» به عنوان یک لوگوی کلاسیک در این سبک نام می‌برد

که در دهه 1990 میلادی توسط یک دیزاینر محصول معروف و نامور موسوم به «تیو گوتو» طراحی شد.

او این نام را گرفت و یک لایه معنی جدید به آن اضافه کرد.

در نتیجه می‌بینیم که «VA» نمایانگر یک موج صوتی آنالوگ بوده و «IO» که نشان دهنده 1 و 0 باینری است،

بازتابی از ادغام دو نوع فناوری مدرن به شمار می‌رود.

لوگو ی فوق به طور گسترده در بسیاری از محصولات سونی استفاده شد،

بدون این که عده زیادی از مصرف کنندگان احتمالا معنای آن را درک کنند.

در این میان نمی‌توان هرگز انکار کرد که با تماشای لوگوی حس نوآوری و فناوری مدرن به بیینده منتقل می‌شود.